دانش آموزان مدارس ما به جای لذت دوران کودکی و فراگیری مهارت های زندگی مجبورند برای گذراندن دوران تحصیلات عمومی و گرفتن مدرک،مسیری طاقت فرسا را
آن را هم غالبا با بی رغبتی طی کنند. این درحالی است که کشور های توسعه یافته، فرد شادترین لحظات زندگی خود را در مدرسه می گذراند و نه تنهابا مهدرسه احساس بیگانگی نمی کند
بلکه بخش عمده ای از زندگی اجتماعی خود را در آنجا تجربه می کند. اما اشکال در چیست و چه عیبی در نظام آموزشی ما وجود دارد که مدارس را برای بچه ها خسته کننده کرده تا
از هر فرصتی برای تعطیل کردن و به عبارتی گریزان بودن از درس و مدرسه استقبال کنند. سال هاست که یازنگری در شیوه نظام آموزش و پرورش، چه از نظر محتوای کتب درسی و چه از
نظر ساختار و برنامه های آموزشی و اداری مطرح است، اما این تغییرات گوناگون توانسته مدرسه را برای دانش آموزان به محیطی جذاب و مفید و شاد تبدیل کند.
از نظر نگارنده، عواملی وجود دارد که بدون شک مانع ایجاد و نهادینه شدن نشاط و سرخوشی در دانش آموزان می شوندکه می توان با شناخت تعدیل آنها این دغدغه را بر طرف کرد.
درواقع شاداب سازی مدارس را باید در ابعاد ظاهری و ابعاد معنوی جست و جو کرد. باتوجه به اینکه جامعه فردا فرزندان امروز ما اداره خواهند کرد، اگر خوب تعلیم بیابندو تربیت
شوند جامعه نیز شاداب،منظم وخوشبخت وسالم خواهد بود. در غیر این صورت هیچ امیدی نیست.
شاد زیستن برای کودک به همان اندازه مهم است که تغذیه خوب، محبت کردن و حفاظت از اواهمیت دارد، زیرا سلامت روحی وروانی وفیزیکی وجسمانی اورا تامین می کند.
معلم باید آهنگ وفضاو جو کلاس درس را تنظیم وبرقرار کند. چنانچه قرار باشد که روح دانش آموز پروروش ورشد یابد، باید این روند از روح معلم آغاز شود.
حال چنانچه روح معلم افسرده وناتوان باشد، شانس نا چیزی برای تقویت ومراقبت از روح دانش آموزان وجود خواهد داشت. معلمانی که حضور توانمند خود را هرروز درکلاس درس
نمی توانند اریه کنند، آنان از لحاظ انتقال فکر با دانش آموزان هماهنگ نیستند وبرای پاسخگویی به نیاز های دانش آموزان آمادگی ندارند.
هرمعلم باید باتوجه به هرگونه نقص دردرک ودریافت دانش آموز به عنوان نقصی در تدریس خود توجه وتلاش کند تا در خودتوانایی کشف روش های جدید رابه وجود آورد.
معلم باید این امکان را داشته باشد تا بهترین روش ممکن را انتخاب کند. هر درسی درمیان درس ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است واگر شاگرد به ارزش آن درس آگاه شود،
آن درس برایش معنی دار تر می شود.
هیچ نسخه ای برای توسعه وپرورش بی نقص یا یک مدرسه شاد وباروح و سرزنده وجود ندارد ولی می شود راهکارهایی برای فعال کردن مدرسه وکلاس تدبیر کردتا شوق وانگیزه بیشتری
در دانش آموزان به وجود آید ونشاط بیشتری احساس شود. تشخیص اهمیت مطالب غیرکلامی، توجه به زیبایی محیط آموزشگاه وکلاس های درس،
برگزاری جشن هاو مراسم مذهبی، شاداب سازی ظاهری در مدارس، استفاده از قاریان باصوت ولحن زیبا در صبحگاه مدرسه به صورت زنده یابا استفاده از نوارهای مناسب استفاده از
روش های فعال تدریس وتشویق کردن وارزش گذاری برای ایجاد حس عزت واعتماد به نفس و در نتیجه احساس لذت وشادی از فعالیت، نمایش فیلم واسلاید در مدرسه،
تقویت فعالیت های هنری در مدرسه : گروه سرود وهمچنین پرهیز از بی انضباتی وبی عدالتی در مدرسه، تقویت امید به آینده در دانش آموزان بررسی عوامل موثر
در افت تحصیلی وترک تحصیل دانش آموزان تقویت احترام متقابل بین دانش آموزان ودیگر کارکنان مدرسه
از عوامل مهم وتاثیر گذار است که بایدبه این موارد توجه شود.

ورزش عامل نشاط و شادابی دانش آموزان درمدارس است

ورزش کردن در مدارس یکی از کانال های ایجاد نشاط وشادی است. ورزش کردن آن هم در مدارس
به طرحی عمیق وبرخاسته از روحیه کودکان ونوجوانان دارد. باید آنان را در زنگ ورزش
آزاد گذاشت تا هرچه دوست دارند وامکانات اجازه می دهدانجام بدهند.انجام ورزش های
تحمیلی توسط معلمان و دبیران تربیت بدنی باعث نفرت دانش آموزان ازورزش می شود.
مدارس باید به کانون های شادابی تبدیل شوند واین امر با توجه کافی مسایل پرورشی
وتربیت بدنی درکنار مسایل آموزشی حاصل می شود. همه ما امروز درجاتی
از افسردگی آشکار یا پنهان را با خود در مکانهای متفاوت
جابه جا می کنیم. تاثیر می گذاریم وتاثیر می پذیریم یعنی

تعامل اجتماعی